Odeszli na wieczny czas

Tych, co odeszli od nas na wieczny czas wspominamy nie tylko pierwszego listopada w dzień Wszystkich Świętych i drugiego listopada w Dzień Zaduszny, lecz są oni w naszych umysłach i w naszej pamięci każdego dnia. Lecz samo myślenie o nich w niczym im nie pomoże. Pomóc im może tylko nasza Modlitwa, nasze dobre uczynki ofiarowane w ich intencji, a przede wszystkim Msza Święta odprawiana za spokój ich duszy.

Ostatnie pożegnanie

Dziś wszystkie usługi pogrzebowe wykonują firmy pogrzebowe. Gdy usługi pogrzebowe dobiegają końca, a jest to przed złożeniem ciała zmarłego do grobu następuje ostatnie pożegnanie z ciałem, które to pożegnanie jest niesamowicie bolesne dla osób najbliższych. Zazwyczaj jest to pocałunek składany na twarzy, na głowie, na dłoniach. Po czym trumna jest zamykana i ciało zostaje złożone w grobie.

Dawne polskie zwyczaje pogrzebowe

Dziś, gdy ciało zmarłej osoby nie przebywa w domu pewne dawne zwyczaje uchodzą w zapomnienie, bo się ich nie praktykuje. Lecz jeszcze kilkanaście lat temu było inaczej, bo ciało zmarłego do czasu pogrzebu przebywało w domu. I wówczas nad ciałem odbywały się nieustanne modlitwy i czuwanie, które obejmowało także noc. Przed wyprowadzeniem zwłok z domu otwierano drzwi wszystkich pomieszczeń, a nawet drzwi w budynkach gospodarczych, a także otwierano wszystkie szafy i skrzynie, aby dusza zmarłego mogła odejść w spokoju. Dawniej zanim trumnę z ciałem wyniesiono na zewnątrz stukano w trzy razy w próg.

Uważano także na to, aby podczas wynoszenia trumny z domu nie dotknąć żadnej ze ścian, bo dotknięcie było złą wróżbą dla żyjących
Także powrót z pogrzebu był inny niż dziś. Gdyż dziś po pogrzebie bliscy zmarłego zatrzymują się zazwyczaj w lokalu, gdzie zamówione jest przyjęcie zwane potocznie stypą lub starodawnie konsolacją. W dawniejszych czasach nie zawsze odbywała się stypa, a jeżeli już miała miejsce, to w domu zmarłego.
Jedno się tylko nie zmieniło, a mianowicie to, że zarówno kiedyś, jak i dziś po powrocie z pogrzebu staramy się żyć w skupieniu i ciszy, aby dalej przeżywać żałobę po stracie ukochanej osoby.